Dedal i Ikar

Dedal (gr. Δαίδαλος Daidalos) – postać z mitologii greckiej, architekt i wynalazca. Ojciec Ikara. Mąż Naukrate.

Dedal pochodził z Aten, jednak uciekł z nich po zabiciu swojego siostrzeńca Talosa, któremu zazdrościł wynalezienia piły (piła Talesa). Schronił się na Krecie, gdzie pracował jako wynalazca na dworze Minosa. Zbudował wtedy labirynt Minotaura. Gdy król zabronił mu powrotu do ojczyzny i zamknął w wieży, Dedal wraz z synem uciekł z niej na skrzydłach zrobionych własnoręcznie z piór i wosku. W trakcie ucieczki Ikar zginął, gdy podleciał za blisko słońca, pomimo że ojciec ostrzegł go wcześniej słowami: "Pamiętaj, synu, żebyś zawsze latał środkiem, między morzem a niebem. Nie wolno ci zbyt wysoko szybować, gdyż gorąco promieni słonecznych roztopi wosk, który spaja skrzydła; ani nie zlatuj zbyt nisko, aby wilgocią wody nie nasiąkły pióra." Ikar nie posłuchał jednak ojca i skrzydła rozpuściły się rozgrzane przez słońce. Dedal dotarł do Sycylii, gdzie zbudował świątynię Apollina, w której umieścił swoje skrzydła, jako ofiarę dla tego boga.

Dedal jest symbolem pracowitości, pomysłowości, inteligencji, rozsądku, ambicji i konsekwencji. Uważany on jest jako wieczny realista. W wierszu Zbigniewa Herberta "Dedal i Ikar", Ikar mówi: "Nie mogę patrzeć się w słońce tak jak ty patrzysz się ojcze...". Dedal zachwycał się tym co było realne, a Ikar tym, co sobie wyobrażał.