Hathor

Hathor (Het-heret, Het-Heru) – egipska bogini nieba, uosobienie Wielkiej Macierzy, z czasem stała się bóstwem miłości, radości, uciech, muzyki i tańca, a także opiekunką kobiet. Jej imię znaczy "Dom Horusa", nosiła też przydomki "Oka Horusa", "Złotej Bogini", "Bogini Niebios", "Pani Czerwonej Góry" i "Turkusowej Pani". Grecy identyfikowali ją z Afrodytą, a Rzymianie z Wenus.

Czczona była od najdawniejszych czasów jako niebiańska krowa, jej główna świątynia znajdowała się w Denderze (Ta-Netjer), w Górnym Egipcie, gdzie znajdowała się wyrocznia, która prorokowała ze snów. Stąd jej kult rozprzestrzenił się na cały Egipt. Przedstawiano ją początkowo pod postacią krowy, później jako kobietę z głową krowy i dyskiem słonecznym pomiędzy rogami. W ostatnim okresie jako kobietę z krowimi uszami, rogami i dyskiem słonecznym. Te atrybuty przejęła od niej Izyda.

Hathor występowała także jako protektorka żon faraona. Święta jej obchodzono: 7 sierpnia, 17 września i 2 listopada. Jej atrybutami było: lustro, menat (rytualny naszyjnik) i sistrum.

W świątyni Nefertari, w Abu Simbel i w "Księdze Umarłych" Hathor jest opisana jako siedem niebiańskich krów, stąd powstał kult siedmiu Hathot czczonych w Tebach, Heliopolis, Afrodytopolis, na Synaju, w Memfis, Herakleopolis i Keset. W tej postaci bogini decydowała o przeznaczeniu nowo narodzonych dzieci.

W Tebach Hathor była czczona jako bogini zmarłych. Na Półwyspie Synajskim przy kopalniach miedzi i turkusu znajduje się świątynia, w której czczono ją jako patronkę kopalń. Kult Hathor wykroczył także poza granice Egiptu, czczono ją w Byblos pod imieniem "Pani Byblos", gdzie miała swoją świątynię.

Osobowość Hathor była przedstawiona w dwóch postaciach: dobrej i złej, Sechmet.