Młot Thora

Mjølner (Mjöllnir lub Mjölnir) - w mitologii nordyckiej bojowy młot boga Thora. Gdy Thor rzucał swym młotem, ten zawsze do niego wracał. Wierzono również, że przy uderzeniu broń wyzwalała piorun.

Jego znaczenie związane jest z trzecią runą Fuþarku Starszego - z runą Thurisaz (Thorn, Þorn). Jest symbolem wojowników i Jarlów (szlachetnie urodzonych). W dokładnym tłumaczeniu oznacza ten, który miażdży. Został wykonany przez Broka i Eitria. Pomaga osiągać cele i sukcesy w handlu, chroni przed stratami i niepowodzeniami. Zawiera w sobie aspekt falliczny. Jako przedmiot magiczny - wskazany do noszenia przez mężczyzn. Jeden z pierwszych symboli wiary (podobnie jak krzyż w chrześcijaństwie) noszony przez wyznawców.

Wiąże się z nim następujący mit:

Pewien olbrzym imieniem Thrym ukradł Mjølner, a w zamian za niego zażądał małżeństwa z Freją. Za radą Heimdalla - boga, strażnika Asgardu, który nigdy nie śpi — Thor przebrał się za Freje, osłoniwszy się welonem, wraz z Lokim udał się do Jötunheimu - krainy olbrzymów. Bogowie, którzy zamierzali odebrać bezcenny młot, zostali ciepło i miło przyjęci. Olbrzymi wyprawili wesele, podczas którego Thor zjadł osiem łososi i woła, czym wprawił w konsternację biesiadników. Loki wytłumaczył go sprytnie mówiąc, iż "panna młoda" z tęsknoty za Thrymem nie jadła aż przez tydzień. Podobnież kiedy olbrzym ujrzał błyszczące oczy Thora, kiedy usiłował pocałować oblubienicę, Loki powiedział, iż "Freja" nie mogła spać, gdyż oczekiwała na spotkanie z ukochanym. Po pewnym czasie, zgodnie z tradycją, złożono na łonie "panny młodej" Mjöllnira, by przypieczętować akt małżeństwa. Wtedy to Thor pochwycił swoją broń i wymordował Thryma oraz weselników.

Nawet po przyjęciu chrztu czczono w wielu miejscach dawnego boga błyskawic. W licznych grobach na terenie Skandynawii z XII i XIII w. archeolodzy znaleźli oprócz krzyżyków, również miniatury młota Mjornira. Dość długo kult Thora utrzymywał się w Islandii, gdzie współistniał jeszcze z nową wiarą przez kilka stuleci po przyjęciu chrześcijaństwa. Chrystianizowani Germanowie dość szybko utożsamili Archanioła Michała ze swoim dawnym bóstwem, gdyż książę archaniołów był podobnie jak Thor przedstawicielem sił niebiańskich, opiekował się ludźmi, a co najważniejsze – walczył i zwyciężał smoka (zwanego również „wężem starodawnym”).