Morgan le Fay, Anthony'ego Fredericka Sandysa (1829 - 1904), 1864 (Birmingham Art Gallery).

Morgana Le Fay, Morgaine, Morgain, (ang. Morgan Le Fay) - postać z kręgu legend arturiańskich i celtyckich opowieści. Przyrodnia siostra Artura, córka Igerny z pierwszego małżeństwa - z królem Gorloisem. Często jest utożsamiana ze swoją siostrą Anną-Morgause.

Przedstawiana zawsze jako obdarzona wielką mocą czarodziejka, żeński odpowiednik Merlina i jego mocy, w niektórych wersjach legendy działa przeciwko królowi Arturowi i jego żonie Ginewrze. W Le Morte d'Arthur Thomasa Malory'ego jest nieszczęśliwą żoną króla Uriena, spiskującą przeciwko Arturowi i pragnącą zapewnić władzę swojemu ukochanemu Akkolonowi.

Ciekawostki

W opartej na legendach arturiańskich powieści Marion Zimmer Bradley Mgły Avalonu Morgiana Le Fay jest główną bohaterką, przedstawiającą wydarzenia ze swojego punktu widzenia - czarodziejki wychowanej na tajemniczej wyspie Avalon, pragnącej ocalić dawny świat przed nieuchronnymi, jak się okazuje, zmianami i inwazją chrześcijaństwa.

Z kolei w książce Krystyny Kwiatkowskiej "Prawdziwa historia Morgan le Fay i rycerzy Okrągłego Stołu", Morgan jest przedstawiona jako kobieta. Kobieta, która kochała Artura, i której miłość została zdeptana. Urodzona jako córka Uthera i Igerne była bliźniaczą siostrą Artura. Była wierną kopią Uthera (zaś Artur - Hoela, diuka Gorlois, pierwszego męża Igerne). Jej wychowaniem zajął się Merlin, który wtajemniczył ją w świat magii oraz pradawnych wierzeń. Rozdzielona w niemowlęctwie z bratem, poznaje go w wieku 15 lat. Młodzi zakochują sie w sobie, jednak gdy dowiadują się, że są rodzeństwem, Artur zrywa ich związek, mimo iż Morgan spodziewa się ich dziecka. Odtrącona przez Artura i upokorzona przez Ginewrę poprzysięga im zemstę. W tym celu wychowuje swojego i Artura syna, Mordreda, w nienawiści do ojca. Po ostatecznej bitwie, w której giną obaj, Morgana wyznaje umierającemu Arturowi, że ciągle go kocha i razem odchodzą do Avalonu.

Morgana Le Fay zabiła króla Artura. Jej słynne słowa wypowiedziane przed śmiercią króla Artura brzmiały: ,,Żegnaj, niegdyś potężny władco Celtów!"