Początek Odysei w języku greckim klasycznym.

Odyseja (gr. Ὀδύσσεια Odysseia) - epos grecki, przypisywany Homerowi, oparty na antycznej ustnej tradycji epickiej, a w formie pisanej istniejący przypuszczalnie od VIII wieku p.n.e.

Odyseja była przez Homera śpiewana wierszem, tzw. heksametrem. Odyseja składa się z 24 ksiąg (pieśni).

W połowie III w. p.n.e. poemat został przetłumaczony na łacinę przez Lucjusza Liwiusza Andronika. Tłumacz użył wiersza saturnijskiego. Był to pierwszy przekład w literaturze europejskiej.

Treść utworu

Odyseja przedstawia dzieje bohatera wojny trojańskiej, Odyseusza, powracającego spod Troi do rodzinnej Itaki. Najpierw burza dziesiątkuje grecką flotę i spycha okręty Odyseusza ku brzegom Tracji. Potem, naraziwszy się bogom (między innymi przez oślepienie Polifema, cyklopa-ludożercy, który był synem Posejdona), grecki heros błąka się po morzach (i wyspach) przez dziesięć lat, zanim dane mu jest wrócić do domu i rozprawić się z zalotnikami, którzy, korzystając z jego nieobecności, w nader bezczelny sposób starają się o względy jego małżonki, Penelopy. Pierwsze cztery pieśni (notabene uważane za osobny, słabszy utwór, dołączony przez Homera do oryginalnej epopei) są poświęcone wędrówce Telemacha, syna Odyseusza, który za namową współczujących Odyseuszowi bogów (w szczególności Ateny) postanawia wyruszyć na poszukiwania ojca. Dalsze pieśni to dzieje powrotu Odyseusza: relacje z jego tułaczki, przybycie na Itakę, powrót do domu w przebraniu i krwawa zemsta na rozzuchwalonych zalotnikach. Na zakończenie bohater i jego syn bratają się z ludem, wspierani przez bogów.