Johannes Hevelius rysunek konstelacji Oriona z dzieła Uranographia, 1690

Orion według mitologii greckiej to piękny, dzielny myśliwy beocki o wielkiej sile, olbrzym o niezwykłej urodzie, syn Posejdona i Euriale (jedna z trzech sióstr Gorgon) lub Hyrieusa z Boecji, mąż Siole strąconej do Tartaru przez Herę. Został oślepiony przez króla Ojnopiona (Oenopiona) za to że chciał poślubić (lub wg innej wersji - znieważyć) jego córkę Merope. Wzrok odzyskał dzięki promieniom słonecznym. Zakochana w Orionie bogini Eos przeniosła go na Delos, gdzie zginął od ukąszenia wielkiego Skorpiona nasłanego przez boginię łowów Artemidę za próbę jej zgwałcenia (wg innej wersji obraził boginię i zginął od jej strzał). Prześladował śliczne nimfy Plejady (zwiastunki dobrej pogody) i Hyady (zwiastujące złą pogodę) tak długo, aż uprosiły Zeusa, by je przemienił w jakieś zwierzęta. Zeus uczynił zadość ich prośbie i zamienił je w gołębie, a później w skupisko gwiazd na niebie, zwane dziś Plejadami. Wszystkie te siostrzane gwiazdy leżą w obszarze gwiazdozbioru Byka.

Orion wprawdzie zmarł, ale przeniesiony przez bogów między gwiazdy Orion wraz z psem Syriuszem i ze Skorpionem, atakującym jego piętę.

W sztuce przedstawiany jest jako myśliwy z tarczą w jednej ręce, maczugą w drugiej i mieczem przy pasie. Na nieboskłonie broni się przed szarżującym Bykiem. Mit o Orionie inspirował przez wieki artystów; stał się tematem utworów poetyckich, muzycznych (opery — m.in. P.F. Cavallego) i dzieł plastycznych.