Orion (łac. Orion, dop. Orionis, skrót Ori) – konstelacja położona w obszarze równika niebieskiego, w szerokości geograficznej Polski widoczna od października do marca. Jest jednym z najbardziej charakterystycznych gwiazdozbiorów nieba zimowego, łatwym do odnalezienia i zidentyfikowania. Zawiera wiele ciekawych obiektów.

Trzy ułożone w jednej linii jasne gwiazdy, tzw. Pas Oriona wskazują Syriusza na południowym wschodzie i Aldebarana na północnym zachodzie. Są to δ (Mintaka); ε (Alnilam); i ζ Ori (Alnitak).

Najjaśniejszą gwiazdą jest Rigel (β Orionis, 0,12 wielkości gwiazdowych), druga co do jasności to Betelgeuse (α Orionis, jasność zmienna od 0,4 do 1,3 wielkości gwiazdowych), Bellatrix (γ Orionis, jasność 1,64 wielkości gwiazdowych). Oprócz jasnych gwiazd Orion zawiera również bardzo jasne mgławice, w tym widoczną gołym okiem Wielką Mgławicę Oriona (numery w katalogu Messiera M42 i M43). Znajduje się ona wokół gwiazd θ, ι i 42 Ori. Tuż pod pasem Oriona znajduje się mgławica Koński Łeb (IC 434). Mgławice te wraz z jeszcze innymi tworzą Obłok Molekularny w Orionie.

W mitologii Orion był myśliwym. Posejdon (jego ojciec) obdarzył go umiejętnością chodzenia po wodzie. Zakochany był w Plejadach, które nieustannie goni na niebie. Chełpił się, że może zabić każde stworzenie, a został śmiertelnie ukąszony przez skorpiona i od tej pory znajdują się na przeciwnych stronach nieboskłonu. Jego pies – Syriusz – jest najjaśniejszą gwiazdą i stanowi część konstelacji wielkiego psa.